از امام صادق (علیه السلام ) نقل شده است در میان بنی اسرائیل پادشاهی حکومت می کرد که یک قاضی داشت وآن قاضی را برادری صالح و مورد اطمینان بود . پادشاه برای انجام مأموریتی سراغ شخص مورد اطمینانی می گشت . دراین باره از قاضی کمک خواست ، قاضی گفت : من برادری صالح دارم و شخصی را از او با اطمینان تر سراغ ندارم . اگر اجازه دهید او را حاضرکنم این ماموریت را انجام دهد . بدستور پادشاه قاضی برادرش را دید و جریان را به او گفت ، او امتناع ورزید و گفت : من زنی دارم نمی توانم او را تنها بگذارم و مدتی از شهر برای انجام ماموریت مسافرت کنم ، قاضی خیلی اصرار کرد تا اینکه برادرش ناگزیر شد قبول کند ، با اینکه زنش راضی نبود تن به این مسافرت داد و زنش را به قاضی سپرد وگفت : درغیاب من همواره از همسرم سرکشی کن ، تو را حافظ زنم قرار دادم و در این مورد سفارش اکیدکرد . برادرش « قاضی» هم به او اطمینان داد که درباره حفظ همسر او دریغ ننماید . برادر قاضی به مسافرت رفت .